احکام غصبی نبودن آب و ظرف وضو
۹-۱: وضو گرفتن با آبی که صاحبش راضی نیست یا نمی‌داند که صاحبش چه نظری دارد، اشکال دارد.
۹-۲: وضو گرفتن از آب رستوران‌ها، هتل‌ها، فروشگاه‌ها و . . . که انسان می‌خواهد از آن استفاده ببرد (مثلا برای صرف غذا یا اقامت یا خرید و . . . به آن وارد شده است، حتی اگر آن کار انجام نشود)، بلا اشکال است اما اگر صرف وضو گرفتن به آن جا وارد شده است، باید اجازه بگیرد. مگر آن‌که به قرینه‌ای بفهمد که صاحبش راضی است.
۹-۳: وضو گرفتن با آب مساجد حتی اگر در آن نماز هم نخواند بلا اشکال است مگر آن که به قرینه‌ای بفهمد که آب آن فقط برای نمازگزاران در همان مسجد وقف شده است. (در شرایط امروزی ظاهرا تحقیق لازم نیست)
۹-۴: اگر صاحب آب قبلا راضی بوده و نظرش در در حال حاضر نمی‌دانیم، وضو گرفتن با آن اشکالی ندارد.
۹-۵: در مسأله بالا اگر بعدا بفهمد که صاحب آب راضی نبوده، وضویش صحیح است اما قیمت آب را ضامن است که پرداخت کند.
۹-۶: آب‌هایی که متعارفا صاحبان آن رضایت دارند، برای وضو گرفتن بلا اشکال است و اگر بعدا معلوم شد که راضی نبوده‌اند، فقط قیمت آب را ضامن است.
۹-۷: اگر کسی فراموش کند که آبی غصبی است، وضویش صحیح است اما قیمت آب را ضامن است.
۹-۸: اگر کسی بین وضو فهمید یا به یادش آمد که آب غصبی است، باید مابقی وضو را با آب مباح بگیرد و وضویش اشکالی ندارد. اما قیمت آب غصبی را ضامن است.
۹-۹: محل وضو گرفتن و فضایی که در آن وضو می‌گیرند، اگر غصبی باشد، موجب بطلان وضو نیست.
۹-۱۰: اگر با ظرف غصبی آب بر اعضای وضو بریزد یا مواضع شستن را به قصد وضو در آن داخل یا از آن خارج کند، احکام آن مانند آب غصبی است اما اگر اگر از ظرف غصبی آب بردارد (مثلا با دست یا وسیله‌ای غیر غصبی) و وضو بگیرد، هر چند ظاهرا معصیت کرده است اما وضویش صحیح است.
